نوروز در ایل قشقایی

 قشقایی ها همچون دیگر مسلمانان شیعی مذهب دارای اعیاد مذهبی و مراسم ملی هستند.
یکی از این مراسم که قبل از عید نوروز برگزار می شود، مراسم جشن اسفند ماه است که اسفند نمایانگر بهار در ایل است.

...

در این ماه در منطقه قشلاق به علت تغییر درجه هوا و سرسبزی طبیعت و زادوولد دام ها و وفور لبنیات، چادر نشینان با روحیه بهتر از پیش جلوه می کنند.
به همین منظور است که شب اول اسفند ماه مقداری جوهر قرمز در آب حل کرده و قسمتی از پشت و پهلوی گوسفندان را رنگ آمیزی می کنند چون طبیعت زیبا و رنگین شده است، گوسفندان هم باید تغییر چهره بدهند در زمانی که خشکسالی است از این مراسم و جشن خبری نیست.

علاوه بر رنگ کردن گوسفندان در جشن اسفند ماه در میان مردم قشقایی رسم بر این است که هنگام عصر دختر بچه ها مقداری علوفه خشک و خار و خاشاک از بیابان جمع آوری کرده و با غروب آفتاب آنها را در محلی آتش زده و در اطرافش شادمانی می کنند هنگامیکه آخرین شعله های آتش در حال خاموشی است، اطرافش را سنگ چین می کنند تا باد خاکسترش را به هم نریزد.
هر خانواده ای پیش خود نیت می کند که سال آینده چه خواهد شد. صبح روز بعد به خاکسترها نگاه می کنند در وسط آن معمولا گودال هایی کوچک که شبیه جای پای گوسفند یا شتر است و بر این اعتقاد که در سال آینده شتر یا گوسفند به شانس آنها می آید.

* عید نوروز
روز قبل از تحویل سال با آرد و روغن و خرما حلوای مخصوصی تهیه کرده و به عنوان آخرین روز سال برای مردگان خیرات می کنند و این روز را آ«عرفهآ» گویند. شب عید سعی می کنند شام مرتب و مفصلی نظیر بره پلو یا مرغ پلو داشته باشند.
قبل از تحویل سال مقداری حنا خیسانده و آخر شب که بچه ها در خواب هستند به دست آنها می مالند، صبح که بیدار شدند متوجه رنگین شدن کف دست خود می شوند.

صبح روز عید زودتر از همیشه بیدار شده، بعضی که توانسته اند لباس نو تهیه کنند می پوشند، این کار مخصوص بچه هاست.

مراسم سلام عید قبل از ظهر شروع می شود اولین بار به منزل خان طایفه می روند معمولا بره یا بزغاله یا جاجیم به عنوان عیدی تهیه کرده دست جمعی به حضور بزرگان ایل می روند.
خوانین می دانند که حدود 200 _ 300 نفر باید به دیدنشان بیایند و از قبل خود را آماده می کنند.
پس از دست بوسی و تبریک گویی و پذیرایی بوسیله شیرینی های محلی که معمولا نان شیرین (یوخه)، گندم برشته، آجیل شیرین، شیرینی، گردو، قصب، انجیر، کشمش که معمولا جیب بچه ها را هم پر می کنند بچه ها از بزرگان طوایف و خوانین عیدی می گیرند.
بعداز خانه خان، از بزرگان فامیل شروع کرده و چادر به چادر به همه بستگان سر می زنند.
شب عید باید حتما هر کس در خانه اش باشد و معتقدند اولین شب سال نو ضمن داشتن اجاقی روشن با غذایی کامل باید جمع خانواده با صفا و صمیمیت به گرد هم حلقه زنند.
روز اول سال همه شاد و خندان هستند حتی اگر مریض باشند دارو نمی خورند، کوشش می کنند با خانواده های خود درگیری پیدا نکنند اگر عزادار بوده اند لباس مشکی را از تن خارج می کنند. اگر از بستگان کسی فوت کرده باشد به منزل آنها حتما سر می زنند. عشایر این خطه چادرهای خود را با فرش های رنگین تزیین می کنند.