با تو سخن می گویم با تو که نمیدانی ما امده ایم تا...

ما امده ایم تا بشارت دهیم صداقت و سادگی را ما امده ایم تا یکرنگی و پاکی را به رخ عالمیان بکشیم ما امده ایم تا زیباترین طلوع خورشید در دشت ییلاق و قشلاق ما باشد  ما امده ایم تا بزرگان ریشه در نسل ما داشته باشند  ما امده ایم تا صفای ایل فقط مال ما باشد  ما امده ایم تا زیباترین فرهنگ شیرین ترین زبان از ان ما باشد  ما امده ایم تا گرمای اجاق گرمایی همیشگی باشد در رگهایمان  ما امده ایم تا سیه چادرها پناهمان باشند در این سطح سیمانی قرن ما امده ایم تا نشان دهیم که از نسل افتابیم از نسل مهربانی زلال و پاک   ما امده ایم تا زیباترین مخلوق خداوند باشیم   ما امده ایم تا در پس تمام سختی ها ماندن را بیاموزیم    ما امده ایم...                            اری ما امده ایم تا بمانیم تا همه بدانند قشقایی هستیم 

فرستنده :مریم برومند

نظرات 2 + ارسال نظر
رشید پناهی دوشنبه 24 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 03:55 ب.ظ

سلام خانم برومند
دست به قلمتان عالیه و در نوشتهایتان احساس و غیرت موج می زنه افرین باز هم منتظر مطالب زیبایتان هستیم

آمنه رادسر چهارشنبه 12 آبان‌ماه سال 1389 ساعت 04:58 ب.ظ http://www.salamelim.blogsky.com

مریم جان،از مطالعه ی متن های تو واقعا لذت می برم وخوشحالم ازاینکه دوستای مهربونی مثل شما دارم،موفق باشی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد